Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Το πραγματικό αυγό του φιδιού ή μία θεαματική του αναπαράσταση;


Αυτές οι εκλογές με στενοχώρησαν αφάνταστα αλλά, με μία πιο ψύχραιμη ματιά, μου αρέσουν όλο και περισσότερο. Το θέαμα και το ψέμα, που κυριαρχούσαν σε άλλες αναμετρήσεις, αυτή την φορά έφαγαν ένα χοντρό χαστούκι.
Μπορεί  για μια ακόμα φορά να μην έγινε ουσιαστικός διάλογος για λύσεις, αλλά τουλάχιστον έπεσαν οι μάσκες. Και η πιο μεγάλη μάσκα έκρυβε τον ναζισμό.
Πόσο όμορφα κρύβαμε τόσα χρόνια τα μαύρα πρόβατα! Με πόσο περίτεχνο τρόπο έχουμε καλλιεργήσει τον μύθο, ότι ο νεοναζισμός είναι κάτι ξένο με την Ελλάδα. Έναν μύθο που αποδεικνύει ότι η βασική ρίζα της ναζιστικής ιδεολογίας, το στερεότυπο της Αρείας φυλής, δεν είναι δυστυχώς καθόλου ξένο στην κοινωνία μας.  Φουσκώσαμε τα μυαλά μας με δεκάδες ψέματα, ένα από τα οποία είναι, ότι οι Έλληνες είμαστε τόσο ανώτεροι, που είμαστε απρόσβλητοι από το μικρόβιο του ναζισμού.
Σε αυτές τις εκλογές όμως οι μάσκες έπεσαν. Μόλις οι «μεγάλες δημοκρατικές παρατάξεις» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν τάισαν επαρκώς την πελατεία τους, αποδείχθηκαν ασήμαντες και ανεπαρκείς. Και αποδείχθηκε ότι στην πολυσυλλεκτικότητα τους, στέγαζαν και ορισμένα όχι και τόσο «καλά» παιδιά!
Πόσο βαθιές ρίζες έχει ο ναζισμός στην Ελλάδα;
Δυστυχώς η πρόσφατη ιστορία μας δεν κοσμείται μόνο από τον ένδοξο αντιφασιστικό αγώνα. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΟΧΙ (allors cest la guerre, για την ακρίβεια) το είπε μεν ο ελληνικός λαός στα βουνά τις Αλβανίας, αλλά διατυπώθηκε διά του στόματος του δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος ουδέποτε έκρυψε τα φιλογερμανικά του αισθήματα. Ήταν τόσο προσκολλημένος ο Μεταξάς στην ευμενή ουδετερότητα  υπέρ του Άξονα, που «αγνόησε» την πρώτη πράξη πολέμου: τον τορπιλισμό της Έλλης. Και εάν ο Μουσολίνι δεν ήταν ανόητα φιλόδοξος, πιθανότατα η Ελλάδα να είχε παραμείνει ουδέτερη, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Ας μην σταθούμε όμως στο ποιος είπε το ΟΧΙ και πόσο κοντά στους συμμάχους ήταν η Ελλάδα, πριν δεχθεί το τελεσίγραφο. Όλα αυτά είναι υποθέσεις και αναγνώσεις της ιστορίας. Εκείνο όμως που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι η Ελλάδα είχε μία ναζιστική δικτατορία!
Η ΕΟΝ χαιρετά ναζιστικά
 Και μία δικτατορία μπορεί να μην στηρίζεται στην πλειοψηφία του λαού, σίγουρα όμως έχει κοινωνικά ερείσματα! Πού είναι σήμερα τα παιδιά της ΕΟΝ; Πόσοι άνθρωποι τραγουδούσαν οικειοθελώς το «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα»;
Ας αναρωτηθούμε επίσης για το ποιοι Έλληνες συγκρότησαν την "Χ". Πολλοί, που δεν κρύβουν τα βασιλικά και εθνικιστικά τους φρονήματα, την θεωρούν αντιστασιακή οργάνωση. Οι αντίπαλοι της κατηγορούν τους Χίτες ως συνεργάτες των Γερμανών. Γεγονός όμως είναι, ότι η Χ υπήρξε και δεν ήταν καθόλου ολιγάριθμη!
Δεν θα σταθώ στην περίοδο του εμφυλίου, όταν η στράτευση στην μία ή την άλλη πλευρά για πολλούς ήταν εντελώς τυχαία.
Μεταπολεμικά όμως, κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου οι φιλοναζί χρησιμοποιήθηκαν από την CIA για την καταπολέμηση της Σοβιετικής απειλής. Το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα υπήρξε η Απριλιανή δικτατορία. Και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την μεταδικτατορική υποκρισία, που μας κυνηγάει μέχρι σήμερα! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να μην διαιωνίσει τον εθνικό διχασμό προβαίνει σε δύο ιστορικές ενέργειες: Νομιμοποιεί το ΚΚΕ, και ορίζει το αδίκημα της χούντας ως «στιγμιαίο». Με την πρώτη ενέργεια, γλυτώνει χιλιάδες ανθρώπους, από διωγμούς δεκαετιών. Με την δεύτερη, οι επίσης χιλιάδες πολίτες που στήριξαν την δικτατορία και συμμετείχαν ενεργά στην εξουσία για 7 χρόνια, επιστρέφουν άσπιλοι στην κοινωνία.
Μετά την προδοσία της Κύπρου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η ακροδεξιά πολιτική έκφραση. Επί δεκαετίες παρίστανε τον θεματοφύλακα την ελευθερίας του έθνους. Το 1974 αποδεικνύεται ότι απλά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τον Αμερικανών. Το γεγονός, όμως ότι οι νοσταλγοί της χούντας και της "Χ", απέφευγαν πια να εκφράζονται δημόσια, δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν, ή ότι οι κοινωνικές αιτίες που γεννούν τον φασισμό έπαψαν να υφίστανται.
Οι κοινωνικές ρίζες του ναζισμού
Στο 7ο συνέδριο της Γ’ Διεθνούς το 1935 ο Δημητρόφ ορίζει τον φασισμό, ως «την πιο ανοιχτή δικτατορία των πιο αντιδραστικών και ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφάλαιου».
Λίγα χρόνια πριν, ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Γερμανία οι φασίστες θεωρήθηκαν πραγματική απειλή. Η πραγματική απειλή ήταν το κεφάλαιο και οι εσωτερικές του συγκρούσεις ήταν απλά αποτέλεσμα των αντιφάσεων του καπιταλισμού.
Όλες αυτές οι αναλύσεις, αποδεικνύουν πόσο πίσω από τα γεγονότα ήταν η ανάλυση της Αριστεράς: Ένα είναι το κόμμα, που μπορεί να εκφράσει τους εργάτες και γενικότερα τους φτωχούς και κατατρεγμένους! Το κομμουνιστικό κόμμα. Επομένως κάθε άλλη πολιτική έκφραση είναι είτε συνομωσία του κεφάλαιου για να αποπροσανατολίσει τους προλετάριους, είτε παραφυάδα, απόρροια των αντιφάσεων του καπιταλισμού.
Ωστόσο ο φασισμός είχε και έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες:
  • Η εθνικιστική ιδεολογία
Ο φασισμός ολοκληρώνει την εθνικιστική ιδεολογία, που αναπτύχθηκε από τον 17ο αιώνα και μετέτρεψε τους ανθρώπους, από άβουλους υπηκόους ενός βαρώνου, σε πολίτες ενός έθνους. Η αμερικανική και η γαλλική επανάσταση, στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την ιδεολογία. Το ίδιο και η ελληνική, χάρη στην οποία υπάρχουμε ως ανεξάρτητο κράτος. Στην αντίπερα όχθη, ο κεμαλισμός γκρεμίζει την παρηκμασμένη οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά ρίχνει τους λαούς της Mικράς Ασίας σε μία δίνη απίστευτων σφαγών και εθνοκαθάρσεων. Οι μέχρι τον 17ο αιώνα εξουσίες σπανιότατα έθεταν φυλετικές προϋποθέσεις: Οι υπήκοοι χωρίζονταν σε πειθήνιους και απείθαρχους και η βία προορίζονταν μόνο για τους τελευταίους. Ο ρατσισμός προϋπήρχε του εθνικισμού, αλλά αφορούσε κυρίως τους μαύρους. Με την άνοδο του εθνικισμού αποκτά εθνολογικά κριτήρια. Το τέλος του 1ου παγκοσμίου πολέμου βρίσκει τις περισσότερες ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες κατακερματισμένες: Ρωσία, Αυστρουγγαρία, Γερμανία, Τουρκία, είτε έχουν χάσει μεγάλα τμήματα των εδαφών τους, είτε έχουν οριστικά διαμελιστεί σε νέα κράτη. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που γενιέται είναι αυτό των μειονοτήτων, που η ΚτΕ αποτυγχάνει να επιλύσει. Ο ναζισμός χρωστά πολλά στην καχυποψία των νέων εθνών απέναντι στις μειονότητες τους.


  • Οι ταξικές ρίζες του φασισμού
Ο φασισμός είναι ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο έχει πέρα από τον εθνικισμό αντικαπιταλιστικές ρίζες: Ο αντισημιτισμός δεν ήταν προνόμιο των Ναζί. Οι Εβραίοι επειδή στο βάθος των αιώνων είχαν υποστεί συχνές διώξεις, σπάνια απέκτησαν γη. Έγιναν έμποροί, γιατροί ή τεχνίτες και η περιουσία τους ήταν πάντα σε κινητές αξίες. Με την ραγδαία ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος, αρκετοί βασιλιάδες στον ύστερο μεσαίωνα είναι ήδη υπερχρεωμένοι σε εβραίουςτραπεζίτες. Η Ισαβέλλα της Ισπανίας ξεκίνησε τις άγριες διώξεις των Εβραίων για να αποφύγει τα τεράστια χρέη της βασιλείας της. Η ιερά εξέταση έστειλε χιλιάδες Εβραίους στην πυρά, για να γλυτώσει η βασίλισσα τα χρέη της! Η υπόθεση Ντέιφους εκτυλίσσεται σε ένα ανάλογο σκηνικό, οικονομικής κρίσης στην Γαλλία και αναζήτησης εύκολων εχθρών και ενόχων.  Το μίσος λοιπόν των ναζί ενάντια στους Εβραίους έχει συγκεκριμένο ταξικό υπόβαθρο. Η γερμανική κοινωνία υπέστη εξαιρετικά επώδυνες επιπτώσεις μετά το κραχ του 29. Ήταν ένας περήφανος λαός, που ηττήθηκε στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και έβλεπε τους εβραίους τραπεζίτες να κερδοσκοπούν σε βάρος του, ενώ η πείνα και η ανεργία είχε εξαθλιώσει την μεσαία τάξη. Όταν κάηκαν 3 συμπολίτες μας στην Μαρφίν, ακούσαμε από αρκετούς, που θεωρούν την λέξη «φασίστας» βρισιά, να λένε: «Αν είχαν απεργήσει δεν θα είχαν καεί». Η ίδια η πράξη του εμπρησμού θεωρήθηκε από πολλούς λογική και δικαιολογημένη. Μα αντίστοιχες πράξεις βίας ήταν και οι εμπρησμοί των ναζί πριν ο Χίτλερ εκλεγεί καγκελάριος. Δεν τρομοκρατουσαν οι ναζί φτωχούς προλετάριους, όπως ισχυρίζεται ο
Ήρεμη κουβέντα μετά την νύχτα των κρυστάλλων
enet.gr εμπρησμοί στην Αθήνα
Δημητρόφ. Τρομοκρατούσαν εμπόρους! 
 Και όσοι αριστεροί με άθλια θυμοσοφία βλέπουν τα μπάχαλα να καίνε την περιουσία συμπολιτών μας, θυμίζουν επικίνδυνα τους Γερμανούς του μεσοπολέμου, που θεωρούσαν την πολιτική βία των ναζί φυσική απόρροια της διαφθοράς και παράπλευρη συνέπεια δικαιολογημένης αγανάκτησης.

  •  Ο υπεράνθρωπος
Ο φασισμός έχει μία λατρεία στην ιεραρχία και στην ανθρώπινη τελείωση. Η μυθολογία όμως του ήρωα, που ξεπερνάει τον εαυτό του και φτάνει να γίνει ημίθεος, δεν πηγάζει από καμία συνωμοσία μεγαλοαστών. Είναι βαθειά ριζωμένη σε όλα τα ιεραρχικά συστήματα, από την εποχή των Φαραώ. Κάνουμε πως απορούμε με την αφέλεια των βαρβάρων, που θεωρούσαν τους ηγέτες τους «Θεούς». Μέχρι πρόσφατα όμως η ελληνική κοινωνία άλλαζε σωτήρες σαν τα πουκάμισα και παραληρούσε ανεμίζοντας σημαιάκια κάτω από το μπαλκόνι του Καραμανλή, του Αντρέα, του Σημίτη, του ανηψιού Καραμανλή, και του …Τρίτου του μακρύτερου. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να λοιδωρούν τους νεοναζί, που αναφωνούν «εγέρθουτου» , όσοι ξεροστάλιαζαν στην ορθοστασία για να ακούσουν τις αερολογίες κάποιου εθνάρχη. Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν το αβγό του φιδιού σε όλες αυτές τις συμπεριφορές και ας πάψουμε να υποκρινόμαστε, ότι ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του φύτρωσαν από το πουθενά και δεν έχουμε καμία σχέση μαζί τους.

  • Η έλλειψη κοινωνικής συνοχής
Η αναζήτηση ενός σωτήρα πηγάζει από ένα ακόμα σημαντικό αίτιο: Την έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Στην γερμανική και η ιταλική κοινωνία του μεσοπολέμου, οι μικροί αγρότες είχαν καταστραφεί. Οι περισσότεροι ήταν ακτήμονες ή δεν μπορούσαν να επιβιώσουν από την γη τους. Ξενιτεμένοι σε πόλεις, είχαν χάσει την επαφή με τον γείτονα τους. Φυσικά απόρροια αυτής την αποξένωσης, ήταν η αναζήτηση ενός σταθερού σημείου. Αυτό ήταν ο Fuhrer, ο Ηγέτης! Και η κοινωνικοποίηση αποκαταστάθηκε στις ομάδες δράσης. Μας θυμίζει τίποτα αυτό; Πόσοι από εμάς λύνουμε τα προβλήματα μας σε αλληλεγγύη με τον γείτονα μας και πόσοι προσπαθούσαμε να βολευτούμε σε απ’ ευθείας συνδιαλλαγή με κάποιον Πάγκαλο;


  • Ο αντικομμουνισμός
Η οικονομική κρίση έδωσε μεγάλη ώθηση στον ναζισμό, αλλά δεν ήταν η αποκλειστική αιτία για την κυριαρχία του. Αρκετές χώρες, όπως οι Βαλτικές ή η Νορβηγία κυριαρχούνται από ένα εθνικό μίσος ενάντια στην Ρωσία, αντίστοιχο με την Αντιτουρική συνείδηση των Ελλήνων. Είναι φυσιολογικό στις χώρες αυτές να κυριαρχήσουην ιδεολογίες αντίπαλες με το καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Χίτλερ εισέβαλε αναίμακτα σε αρκετές χώρες.
Αλλά και στην Γερμανία και την Ιταλία, τα μεγάλα αστικά κόμματα δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μουσσολίνη και τον Χίτλερ, όχι λόγω καπιταλιστικής συνωμοσίας, όπως υποθέτει ο Δημητρόφ, αλλά επειδή τους θεωρούν ως έλασσον κακό σε σχέση με την διογκούμενη επιρροή των κομμουνιστικών κινημάτων.

  • Η αποτυχία της δημοκρατικής διακυβέρνησης
Τα συντάγματα των περισσότερων νέων κρατών του μεσοπολέμου κυριαρχούνται απο οραματικές δημοκρατικές ιδέες φωτισμένων νομικών, που δυστυχώς δεν σημαίνει ότι αντιστοιχούν και στην συνείδηση των περισσότερων πολιτών. Σε πολλές χώρες στην Βουλή συμμετέχουν περισσότερα  από 10 ή και 15 κόμματα, τα περισσότερα από τα οποία εκφράζουν μικρές περιφέρειες και όχι το σύνολο του έθνους. Αρκετά έχουν διεφθαρμένους ηγέτες, που εκβιάζουν τις κυβερνήσεις για να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτά τα φαινόμενα εξασθενούν σημαντικά την εκτελεστική εξουσία με αποτέλεσμα να παρατηρούνται φαινόμενα ακυβερνησίας. Στην πράξη οι νεοσύστατες δημοκρατικές κυβερνήσεις στάθηκαν ανίκανες να εξασφαλίσουν αποτελεσματική διακυβέρνηση ιδιαίτερα μετά το Κραχ. Ο ναζισμός εκφράζει και μία νοσταλγία στην πυγμή των παλιών αυτοκρατόρων.


Συμπεράσματα
Ο Φασισμός δεν γεννήθηκε από το πουθενά, ούτε ήταν μία συνομωσία των καπιταλιστών. Ο εθνικισμός, η πολιτική βία, ο λαϊκισμός, η έλλειψη κοινωνικής συνοχής και η επινόηση εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, δεν είναι καθόλου σπάνια στην σημερινή ελληνική κοινωνία.
Η προσπάθεια να υψώσουμε ένα τείχος ανάμεσα στους δημοκράτες και τους Χρυσαυγίτες είναι ένα δώρο στην ιδεολογία του ναζισμού. Τα τείχη τον εκτρέφουν. Οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες  επιδιώκουν μία κοινωνία με τείχη! Όσοι θεωρούν την Χρυσή Αυγή ένα είδος αντικοινωνικής λέπρας και προσπαθούν να την γκετοποιήσουν θα εκπλαγούν άσχημα όταν διαπιστώσουν πόσοι φίλοι, γείτονες και συγγενείς, θα βρεθούν στην μαύρη μεριά του τείχους!
Στις δικές μου αρχές δεν χωράνε τείχη! Έκλαψα το ίδιο όταν έμεινε ένα παιδί ορφανό στην Γάζα ή στους δίδυμους πύργους. Έκλαψα το ίδιο όταν σκοτώθηκε ο Ζητάς από τους ληστές ή ο μαύρος μετανάστης από τους ναζί. Μπορεί να μην συμπαθώ την επιλογή ενός νέου να γίνει μπάτσος, αλλά ο πρόωρος χαμός του, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πρόωρο χαμό ενός εργάτη!
Όταν δικαιολογώ την βία ενάντια σε εχθρούς, εκτρέφω άθελα μου τον ναζισμό.
Όταν αντί να χωρίζω τις πράξεις σε καλές ή κακές, χωρίζωτους συμπολίτες μου σε εχθρούς και φίλους εκτρέφω τον ναζισμό.
Όταν δεν λυπάμαι που κάψανε το μαγαζί του «πετυχημένο» γείτονα μου, που έχει το θράσος να αγοράζει ακριβό αμάξι ενώ εγώ είμαι άνεργος, εκτρέφω τον ναζισμό.
Όταν και ο γείτονας μου δεν λυπάται που είμαι άνεργος και εύκολα υποθέτει ότι η κρίση είναι ευκαιρία για τους «ικανούς» και τιμωρία για τους «ανίκανους» και εκείνος εκτρέφει τον φασισμό!
Οι Γερμανοί που ανέχθηκαν την κάθαρση του Χίτλερ, δεν ήταν τέρατα με κέρατα και χαυλιόδοντες. Ήταν απλοί άνθρωποι σαν εμάς, που έβλεπαν το εισόδημα τους να χάνεται, έβλεπαν τις αξίες τους να καταρρέουν και έναν εξωτερικό και εσωτερικό «εχθρό» να κερδοσκοπεί σε βάρος της οικογένειας τους. Ο Χίτλερ ήταν ο αδιάφθορος ισχυρός ηγέτης, που τους εγγυήθηκε την αξιοπρέπεια τους. Εκείνο που δεν τους είπε, ήταν το τίμημα. Οι αξίες του φασισμού είναι διάχυτες στην κοινωνία και για αυτό είναι ακραία επικίνδυνες.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να κηρύξουμε πόλεμο στον Μιχαλολιάκο. Ας πολεμήσουμε για κοινωνική συνοχή, για ουσιαστική καλημέρα με τον γείτονα μας. Αν καθαρίσουμε την καθημερινότητα μας από τα αυγουλάκια του φιδιού, η θεαματική τους αναπαράσταση θα περιοριστεί σε μία αποκρουστική αποκλίνουσα συμπεριφορά

5 σχόλια:

  1. Μπράβο για τη θαρραλέα τοποθέτηση απέναντι στο αυγό του φιδιού που σέρνεται ύπουλα αόρατο μέσα στην καθημερινότητά μας.
    Είναι από τις πιο ρεαλιστικές αναλύσεις του φαινομένου «Χρυσή Αυγή» που διάβασα τον τελευταίο καιρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επιτέλους... Ας αρχίσουμε να ψιθυρίζουμε την αλήθεια.
    Ακόμα κι αν δεν προτείνει λύσεις,
    ερμηνεύει τουλάχιστον τα γεγονότα.
    Ας επεκτείνουμε λίγο το,
    πραγματικά ενδιαφέρον, περιεχόμενο του κειμένου του κ. Τσιρώνη...

    "Γείτονας" είναι και ο εξαθλιωμένος Νιγηριάνος
    που η χώρα του είναι πετρελαιοπαραγωγός,
    ο κινέζος που δουλεύει για 60$ το μήνα,
    ο Χιλιάνος, ο Ινδός...
    Η διαρκής εκμετάλλευση του ιδρώτα τους,
    αλλά και των φυσικών πόρων των χωρών τους,
    επιτρέπει στους λαούς της Δύσης (και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης)
    να διατηρούν και να υπερασπίζονται ένα επίπεδο ζωής,
    που βασίζεται στην κατανάλωση
    αυτών ακριβώς των προϊόντων και πόρων.

    Η αποκρουστική αδιαφορία μας
    για τον τρόπο και τις μεθόδους
    που εφαρμόζει το καπιταλιστικό σύστημα,
    ώστε να καταστήσει τα αγαθά αυτά προσιτά στο δυτικό άνθρωπο
    συνιστά κατά τη γνώμη μου
    μια επίσης υποκριτική στάση
    η οποία εδράζεται στις ιδεολογικές αφετηρίες του φασισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://dexiextrem.blogspot.com/2009/09/blog-post_7474.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαντώ στον φίλο μου ότι κάθε σοβαρή αντιμετώπιση, ενός εθνικού ζητήματος έχει πολλές πτυχές. Στο Μακεδονικό ζήτημα η πτυχή «ανθρώπινα δικαιώματα» ελάχιστα επηρέασε την ανόητη εξωτερική μας πολιτική, όπως ελάχιστα επηρέασε η αυτονόητη για κάθε δημοκράτη άποψη των Οικολόγων για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται εθνικά θρησκευτικά, ή γλωσσικά. Όπως ελάχιστα επηρεάζει την προκοπή της Ελβετίας το γεγονός, ότι κανείς κάτοικος της δεν μιλάει …Ελβετικά. Ούτε επηρεάζει την Ιταλία το γεγονός, ότι στα βόρεια σύνορα της η πλειοψηφία των κατοίκων δηλώνουν Τιρολέζοι και μιλούν Γερμανικά.
      Αντί λοιπόν ο φίλος μου να αναζητά τις αιτίες για το κακό το ριζικό μας στους ελάχιστους συμπατριώτες μας, που δηλώνουν «Μακεδόνες», ας το αναζητήσει στον κύριο Σαμαρά, που υπέγραψε τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα τα Σκόπια, από ομόσπονδο κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας, να μετατραπούν σε ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας.
      Ας αναζητήσει, όσους κατέστρεψαν τα δίκια της χώρας μας σε όσους αντί να διεκδικήσουν την αυτονόητη «σύνθετη ονομασία», ούρλιαζαν ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική», δίνοντας δικαίωμα στους Σκοπιανούς να ισχυρίζονται ομοίως, ότι «η Μακεδονία είναι …μακεδονική». Και οι δύο πλευρές θάψανε το γεγονός, ότι με την συνθήκη του Βουκουρεστίου η Μακεδονία μοιράστηκε σε 3 χώρες: Την Σερβία, την Βουλγαρία και την Ελλάδα και επομένως μόνο μία σύνθετη ονομασία κατοχυρώνει τον σεβασμό των συνόρων. Όπως λοιπόν ήδη έχουμε αποδεχθεί ότι Βούλγαροι Μακεδόνες ζουν στο κομμάτι της Βουλγαρίας που ονομάζεται Μακεδονία του Πιρίν, αντίστοιχα θα μπορούσε η FYROM να έχει ονομαστεί Βορειοδυτική Μακεδονία, ή Μακεδονία του Βαρδάρη και οι κάτοικοι της θα ήταν Μακεδόνες, όπως Μακεδόνες είναι και οι συμπατριώτες μας κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας.
      Για το τι έφταιξε διαβάστε και το άρθρο μου «Κωλοτούμπες». Σίγουρα πάντως δεν έφταιξαν οι Οικολόγοι γιατί από το 91 μέχρι το 2009, που τα αυτογκόλ της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έπεφταν βροχή στο θέμα του μακεδονικού, δεν υπήρχαν Οικολόγοι ούτε στο εθνικό ούτε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και σίγουρα δεν ελέγχανε το …υπουργείο εξωτερικών!

      Διαγραφή